maandag 17 september 2018

14 september 71,5 - eindpunt Pietersberg

Vrijdag 14 sep 71,5. naar het eindpunt van het Pieterpad op de Sint Pietersberg bij Maastricht.
Lekker weer, strakblauw, graadje of 18-20 met later wat wolken vanuit België.

We rijden langs het prachtige hotelcomplex van Camille O in Houthem/St Gerlach, waar ik ooit bij de bouw en later bij de opening aanwezig was. Het is schitterend!! Met prachtige beelden in het park



Onlangs zag ik een docuserie op tv over Francine Houben, zus van Philip, waarin ook het door haar hier geconstrueerde houten paviljoen besproken is.

We zijn binnen een uurtje langs de tot nu toe mooiste route in Maastricht aan de overkant van de romeinse brug bij hotel Crowne Plaza.


Genietend van het zonnetje en het uitzicht op de Maas en de binnenstad, verorberen we lekkere koffie met krokante kersenvlaai: eindelijk een vlaai waarvan de bodem niet naar oud brood smaakt; ook het raster is lekker krokant en gesuikerd.

We vervolgen de route over de oude brug, langs het centrum en lopen even binnen in de kaarsenkapel van de O.L.V kerk op het mooie OLV pleintje.


We peddelen dan de Pietersberg op... flinke klim.
Boven wacht het oude fort waar we te voet naartoe klimmen en vanwaar we een enorm uitzicht hebben over Maastricht en over de hooggelegen vlakte, richting ENCI.



Het is ca 1 KM naar de ENCI-groeve waar nog slechts enige tijd afgegraven zal worden. 

Het beroemde knalblauwe water "dat je gezien moet hebben" zegt men hier, geeft veel kleur aan de enorme afgraving die we bekijken vanaf een uitstekend uitzichtsplatform. 



Om de hoek vinden we de plaquette van het eind van het Pieterpad waar we ons laten vereeuwigen.

Onze fietsroute ging verder naar het zuiden via de stuw in het Albert Kanaal in Belgìë en toen met het pontje over naar Eijsden,



waar we op het terras aan het water een late lunch genoten met Luikse specialiteiten, te weten gehaktballen en (ik) luikse wafel met veel slagroom.

Door het Maasdal fietsen was makkelijk/plat, we zien diverse kastelen, een dikke stenen molen en vakwerkhuizen


 




 


maar bij Valkenburg was het weer flink en lang klimmen. 
Gelukkig was er nog een plekje te vinden op een van de vele en nu grotendeels volle terrassen voor een dorstlessend biertje. 

Die avond speelde Peter ineens klarinet, een melancholiek geluid in de stille walnotenboomgaard waar het alweer vroeg donker werd en de vleermuizen tussen de vallende bladeren door dartelden. 



Het was een hele leuke week met een fijne groep van 11 nogal verschillende mensen die elkaar niet of nauwelijks kenden.
We hebben mooie en onbekende plaatsen gezien, genoten op veel terrassen en samen op de campings, het weer was prima en we konden ´s avonds lang buiten zitten.

Dank aan de Jannen en alle Fie Pie-ers sep2018.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten