20.6.2020 fietstocht naar Olsberg ??21 juni ZOMER DIEMELSEE

Zaterdag 20 juni 2020: een dag om snel te vergeten.

Veel meer wind en fris als de zon weg is; warm als de zon zich wel laat zien. Lastig aankleden.

We plannen een rondje richting Olsberg maar zien al diverse zwarte pijlen op de kaart; dwz flinke hellingen. en:

Dat blijkt al snel

Maar we starten optimistisch aan een rondje fietsen in de omgeving. Die is nl heel erg mooi, maar ook met veel lange, en hier en daar steile hellingen. Mijn accu gaf het al na ca 8KM op.
Ik was met enig gehijg en gepuf al een berg op gefietst en bij de 2e berg met hele lange helling zei de accu: en nu doe ik niet meer mee en schoot in de reservestand.
Karin was al teruggegaan en Betske ging moedig alleen verder. Later is ze nog hier een daar enigszins aan het dolen geweest waardoor ik achteraf niet meer zo 'boos' was dat mijn fiets er de brui aan had gegeven. Alleen: de reservestand ging nog meer dan 10KM mee en ik wilde de accu eens helemaal leegmaken; dat zou goed zijn, zeggen de experts.
Ik ben op onze terrassen-camping nog een half uur vanaf ons pad naar boven gefietst, zodat ik alleen nog maar naar beneden hoefde als de accu echt leeg zou zijn.
Pff dat duurde een half uur en natuurlijk waren er nog diverse mensen op de camping, die zich ongetwijfeld hebben afgevraagd waar ik mee bezig was. Enfin: eindelijk was dat ding dan leeg en kon ik op mijn lauweren gaan rusten. Goh wat heb ik een hekel aan het woord rustdag .... Daar word ik zo lamlendig van.

Zondag 21 juni vol goede moed op weg naar de Diemelsee die maar 15KM verderop ligt. Dat moest lukken. Het was een enorm bergachtig traject met zelfs haarspeldbochten.
Tsjonge wat een workout voor een ziek oud mens....
Boven even een fotomomentje en genieten van het prachtige landschap bij een boerenschuur waar tig bikers aan de versnaperingen zaten; het reed af en aan.

           de bikers                                        the view

Die mensen zien toch heel weinig van de omgeving in hun integraalhelmen, ruiken niets, voelen niets door die dikke leren pakken heen....   enfin ieder zijn meug.

Na 15KM klimmen en dalen stonden we dan toch bij het kleine meertje  (foto 1) en boven op de stuwdam. Prachtig weer en zondagse drukte.

 

Iets verderop heeft hotel Göbel een zgn Seeterrasse waar we gelukkig een tafel konden bemachtigen. Eerst maar even bijgekomen en toen een hapje gegeten: Karin een voorgerecht (soep) Betske geschnetzeltes vark met röstitaler en ik een dessert: Tiramisu met amaretto creme. Heerlijk allemaal.

 

Vol eten en goede moed beginnen we aan de terugweg. Nu langs een andere route nl door het dal van het riviertje de Hoppecker, zoals de straat heet waaraan de camping ligt dus dat leek goed te doen.

Helaas zaten er ook veel hellingen in waarvan een van 14%... pfff

Mijn accu hield het weer voor gezien, maar met mijn reserve-accu kwam ik rustig in de hoogste stand weer bij de camping.
Een prachtige route bij prachtig weer.
Een heerlijke dag ondanks de enorme inspanningen, zeker toen ik ontdekte dat ik deze zware 28KM met mijn oude/reserve accu had bedwongen .... en ik voel me prima.

Gezellig buiten zitten jigsawen en wat happen en snappen:
Karin's afscheidsavond. Het waren 2 hele fijne weken samen: veel gezien, gehoord, geleerd, gefietst, gegeten, genoten...  etc

Morgen naar Bad Pyrmont, home of Emma ...

19 juni 2020 De Móhnetal fietsroute

Vrijdag 19 juni begint heel zonnig, he he eindelijk.
Heerlijk fietsweer voor de zgn Möhnetalroute, die vanaf de bron van de Möhne hier dichtbij de camping van Brilon, uiteindelijk uitkomt bij de mij van oudsher bekend klinkende Möhnesee.

De start is vreemd genoeg niet bij de bron, die we later nog wel gaan zoeken. Ik vrees dat die te hoog op een berg is voor de doorsnee fietser.... helaas ook te hoog voor onze accu.
Het leverde wel een mooi uitzicht op op de stad.



De route start ook niet op de markt, zoals alle andere fietsroutes, maar bij het station, dat geen station is, maar slechts een perron aan de openbare weg. Voert vervolgens langs de lokale vuilnisbelt en dan een heel eind langs een vrij drukke weg, waar het fietspad ooit is aangelegd naast het oude spoor, waarvan je hier en daar rails en bielzen nog ziet.

Wat  je ook veel ziet zijn enorme percelen met dode dennenbomen: het lijkt of er een ziekte is.
De route liep ooit door het bos maar nu is het een enorme kaalslag.

 

De Möhne is inmiddels uitgegroeid tot een kleine beek waar prachtige langharige roodbruine runderen grazen (Angus?) 

Na ca 23KM bereiken we het plaatsje Rüthen dat op een berg ligt, dus weer een col van de zoveelste categorie.... pfff    op 529 meter hoogte op de Wehberg.

Als we eindelijk uitgehongerd boven zijn, lijkt het niet op een dorp, maar op een verzameling huizen op een berg. 

We stoppen en er komt een man aangehold die ons van alles vertelt over de dorpskern, een eetgelegenheid, de kerk en de watertoren, etc etc

We moeten nog iets verder omhoog, langs en door de lage stadsmuur, dan door een hele leuke lange straat vol vakwerkhuizen, en komen aan op het aardige plein bij de kerk. 

Door de herindeling in 1975 is Rüthen de grootste landelijke gemeente van Duitsland met naast Rüthen nog 14 dorpen en gehuchten. Het is niet te zien. Ik verbaasde me wel over de doorlopende bezoekers aan de Volksbank aan de overkant.

Er zijn nl wel wat mensen op de been. En er is een terrasje: Aus zeit: time out, naast de kerk.

Tegenover de kerk staat een hele mooie Meiboom met allerlei ambachten (helaas op de foto niet te herkennen)

Wel goed herkenbaar deze beeldengroep daarnaast: ezels en zakken

Het terras wordt snel voor ons van kussentjes voorzien, we bestellen een drankje en kunnen er hausgemachte lasagna eten. Die is lekker , maar natuurlijk is de duitse portie veel te groot.

We zitten er heerlijk in de zon (er was weer regen voorspeld) en nemen nog een halve (van ook een te grote hele) eiskaffee na

De lasagna lijkt wat klein op de foto maar is t geenszins.

                     een winkel van sinkel

Ze hebben ook een winkeltje met allerlei: handgemaakte kinderkleertjes, biologische sapjes, koffie, thee, kadootjes en wat dies meer zij ….  teveel om op te noemen.

De (ook hier) Nicolaaskerk blijkt open te zijn - maar er is weinig te zien

 

We kijken nog even of we een stadspoort zien, waar ik de man over hoorde vertellen, maar we zien niets.

Volgens internet is er nog wel een poort 

en daarnaast zijn er nog diverse bezienswaardigheden, zoals het stadhuis, 2 (delen/resten van) kloosters, het langhuis van Johannes de Doper (?) en het Joodse kerkhof.  Volgende keer beter ...

We fietsen dezelfde route terug, weinig keus. Doen boodschappen in een van de vele winkels bij het station en gaan zoals bovenaan al vermeld, nog even op zoek naar de bron van de Mòhne die daarbovenop )hieronder op foto 1' ergens achter het Kurpark moet ontspringen..... 

Volgende keer maar weer proberen......

Het is heerlijk toeven op de camping in de zon met hap en snap en gelukkig weer internet om dit allemaal vast te leggen

Day is done !! enjoy !!

18 juni 2020: Brilon

Donderdag 18 juni, na een hele nacht regen, dus wakker liggen, en lang bloggen, 's ochtends nog meer regen..  maar tegen 12u00 werd het droog.

Na de lunch naar Brilon gefietst en bij de tourist info allerlei brochures gehaald van het stadje, van fietsroutes, bustijden, etc. We beginnen vol goede moed  aan de historische-stadswandeling.

Op  de Markt vinden we de grote fontein met de stadspatroon Petrus, 2 mooie vakwerkcafé s en het  oudste stadhuis van Duitsland, gebouwd in de 13e eeuw.  

De Propsteikirche (rechts achter het oude raadhuis) St. Petrus und Andreas zit in de lappen en is niet toegankelijk. 

Dan gaan we de barokke en romaanse Nikolauskerk binnen. Deze is niet overdreven weelderig gedecoreerd dus snel uitgekeken.

 

Op het plein voor de kerk staan oude vakwerkhuizen, waaronder het oudste huis van de stad.

 

                                                                links het oudste huis van Brilon

                                          Achter de kerk staat deze moderne fontein.

   daar zie ik ook dit mooie putdeksel.               Agatha


Dan gaan we naar het terras van Agatha, met zicht op het oude stadhuis. Boven de ingangsdeur van (op de allereerste foto het linker) café staat de heilige Agatha om het pand voor brand te behoeden.

De oeroude balken van de vakwerkhuizen zijn natuurlijk hs brandbaar. Boven veel deuren staan  latijnse teksten over bewoners, bouwjaar van het huis, gebeden, etc. 

 

We eten niet-huisgemaakte taart bij enorme koppen thee.

Om drie uur slaat de klok op het stadhuis en komen er 2 poppen naar buiten. We zitten er net iets te ver af om precies te zien wat er gebeurt, maar ze lijken handen te schudden op een bekend wijsje, een walsje van Mendelsohn, denkt Betske.
Om 4 uur sta ik er vlak bij met het fototoestel in de aanslag, maar er gebeurt niets.....
In een brochure lees ik dat om 11u00, 15u00 en 17u00 uit het bovenste raam 2 figuren komen en iets opvoeren waarvan we geen van allen de betekenis begrijpen; szenen des schnadezuges der als grenzbegang seit 1388 belegt ist. 
taferelen van het trekkoord dat sinds 1388 als grensovergang wordt gebruikt.- zegt google translate ….dus.....
We kunnen enkele gebouwen  niet vinden, zoal het kleinste vakwerkhuisje war een gezin met 7 kinderen in woonde: dit staat wel ongeveer waar dat zou staan, maar lijkt te nieuw …???

  

Het museum, gevestigd in het pand waarin 4 eeuwen lang een hospitaal was, is gesloten.

dan maar terug naar de camping. Het is nog steeds droog en we kunnen weer buiten eten: zoals tot nu toe iedere avond. Het is windstil en we genieten nog een poos na met en van het heerlijke fruitdessert van Karin.

De camping begint vol te lopen en de meeste arrivals zijn Nederlanders.