zondag 14 juni 2020

13 juni 2020 memorable dayL nostalgie: Tecklenburg

Zaterdag 13 juni; the making of...
Het is erg warm dus lekker op de fiets naar Tecklenburg.

We komen dwars door Lengerich met zijn historische stadskern. We zien er het mooie niet van in, op de romeinse stadspoort na. Die is aan de stadskant met vakwerk en aan de buitenkant van (een soort?) kalksteen. Er staan echter teveel mensen om een goede foto te maken.



We fietsen snel door de lange winkelstraat met weinig aantrekkelijke winkels en slechts enkele idem terrasjes..  We weten nu dat we op de terugweg geen tijd extra hoeven te reserveren om dit stadje te bekijken. Er is nl in de loop van de middag onweer voorspeld.

Ergens komen we daarna van de geplande route af en rijden met een flinke lus, over de bergrug!!, eerst richting zuiden ipv westen. Het is een zware klim in deze hitte (26 grC) en het is benauwd. 
Onze accu's en die van de fietsen hebben het zwaar. De Zwitserse flyers zijn gelukkig op bergen berekend, maar nederlandse merken niet helemaal. Ik voel me top en heb nergens last van. 

Dan komen we aan bij het noordelijkst gelegen bergstadje van Duitsland: Tecklenburg. Dat ligt boven op een berg dus nog eens een enorme klim... het was inmiddels ook warmer geworden


Op dit terras komen we op adem en genieten we van een enorm stuk taart en het uitzicht op een ca 400 jaar oude Lindenboom, een Duits Beschermd Natuurmonument. 
de tourist info

Ik wen er nog niet aan dat we telkens weer overal onze namen, adressen, telefoonnrs ed moeten noteren. Overal mondkapje voor behalve als je moet eten of drinken. Zelfs bij het verlaten van het terras ..

 
We lopen onder de in 1577 gebouwde Legge(poort) door. Daar werd vroeger een soort linnen gekeurd.
Omhoog langs het leuke huisje van Gravin Anna, langs mooie vergezichten, oude kasteelmuren en de burchtpoort naar de kasteelruïne.



     


Boven op de burchtpoort is een militaire gedenkplaats ingericht.
Van de burcht zijn slechts een paar brokkels over.
We wandelen door het dorp terug


Op de terugweg nemen we een andere, kortere maar veel mooiere route, op zoek naar de zgn canyons van kalksteen die behoren tot het Unesco Geo Park Terra Vita.
We fietsen op de Canyon route, maar geen canyon te vinden. Nergens staat iets aangegeven en de tourist info in Lengerich was gesloten.
Jammer.... We kopen een broodje bij Kiepenkerl (Kiepnkeerl) en lunchen onderweg op een oud muurtje.

We zien om ons heen al lichte donderwolken opdoemen, dus daarna linea recta naar de camping. Waar we nog uren buiten zitten omdat al het onweer hier langs trekt.
Ook 's nachts geen drup regen.
Het blijft zwoel warm ... heerlijk














Geen opmerkingen:

Een reactie posten