26 aug rustdag brr en 27 aug in Würzburg

woensdag 26 augustus 2020: een noodgedwongen rustdag. Een voor mij vreemd woord. We stonden de hele dag nog bij elkaar op de liegewiese

te wachten op de aangekondigde "orkaanbuien" waarvan het hoogtepunt om 12u00 zou zijn. De wind kwam niet verder dan 40 KM/uur; niet zo krachtig als aan de Nederlandse kust. Geen bomen of tenten omver... nix aan de hand. Wel hard genoeg om niet te kunnen fietsen en te koud om in het meertje te zwemmen. Kortom: ook nix te melden. 

Of toch wel: 's avonds zijn we gaan eten in onze 'exotische' strandtent bij de snackcounter. 

    

We bestelden en aten een cheeseburger - met 1 x frites.  En hij was lekker ! De frietjes ook. Gezellig in de klapperende en met enorme stormbanden aan grote bergen dikke stenen verankerde strandtentje met nog 1 oude mevrouw en een heel stel werkmannen, met uitzicht over het meertje, dat kleiner is dan de  Milligerplas waar ik aan woon. Wel leuk om de lichtjes in de huizen aan de overkant te zien.                 

Donderdag 27 augustus op tijd op weg naar Würzburg, wat een hele mooie stad moet zijn. 

We waren om ca 14u00 op camping die Kalte Quelle.... enigszins toepasselijk: de camping zou het weekend vol zitten dus we konden maar 1 nacht blijven, wat achteraf ruim voldoende bleek te zijn. (Van schrik vergeten fotoos te maken).

De camping ligt mooi aan de Main, heeft heel veel plaatsen, vrij dicht op elkaar - dus alle deuren dezelfde kant op (Covid)...-  maar er zijn maar 2 toiletten voor de hele meute en 3 douches, waarvan 2 zonder deur en 1 met een deur die niet dicht kan... heel apart... we hadden het al gelezen op internet maar geloofden het niet: het bestaat dus echt! Het werd wel goed schoon gehouden dus dat was fijn. 

Op het moment van afwassen (het was al heel vroeg donker) viel daar het licht uit en ging ook niet weer aan. Ik heb nog even gedoucht voor een hele euro, maar de camping kostte dan ook maar eur 15,50.  

Het centrum van Würzburg was ca 10KM fietsen, waarvan een (te) klein stukje langs de Main. Je komt het centrum binnen via een oude stenen brug met een paar beelden erop met in de verte de twee hoge torens van de Dom. Het deed me denken aan Praag. 

 Ook hier een gebouw met een 'grote' klok. 

en een malle fontein

Het interieur van de dom is niet bijzonder: wit gespoten stucwerk dat lijkt op suikerwerk aan plafond en wanden, een paar beelden. Vrij modern ogend alles, en ook moderne schilderijen: niet mooi. De crypte (ik houd ervan) was ronduit kaal en saai. 

 

de bel: wie staat er voor de deur??

Daarna naar de naastgelegen kerk de Neumünster: net iets mooier dan de Dom maar ook niet spectaculair. 

De crypte was iets meer bezienswaardig: er stonden wat sarcofagen van graniet en deze hele mooie waar, naar verluidt, beenderen van de heilige Kilian in liggen.  

Het oorspronkelijk romaanse gebouw is later gebarokkiseerd (zo schrijft de folder) en op 16 maart 1945 grotendeels verwoest, incl de kunstschatten, net als de dom en veel andere gebouwen in Würzburg.  De leuke romaanse torens aan de achterzijde van de dom zijn later ietwat vergotiseerd.....  

en dan is er nog een hele gotische kerk … die ze Kapelle noemen

WEER (bijna niet) OP REIS !!! 24 en 25 augustus 2020 naar Duitsland

Maandag 24 augustus 2020  

ik wilde op tijd vertrekken naar Duitsland... maar helaas:  weer een incident met de camper: voor mijn huis draaide ik de auto om en het was alsof het stuur in het stuurslot clickte. 

Het stuur kon nog wel 'draaien' maar het bleef clicken en klakken. Garage gebeld en gezegd dat ik er niet mee kon en durfde te rijden. 

Na enig overleg kwam er gelukkig een van de monteurs naar me toe en heeft het euvel verholpen.  De rubberring van de airbag in de stuurkolom was geknapt. De plastic ring, die er ook in schijnt te zitten, is nog  heel. De airbag uitgeschakeld én de claxon, want bij iedere beweging van het stuur ging als alarm de claxon tekeer. 

Ik kon om ca 12u00 met gemengde gevoelens vertrekken en de reis naar het Münsterland verliep gelukkig probleemloos. 

We mochten zelf een plek kiezen op camping Seepark Ternsche bij Selm. 

Op het pad naar onze plek liepen tig eenden: ik kon niet claxoneren maar ben met flink ronkende motor langzaam doorgereden: geen doden of gewonden.  pff .. 

Het kampeergedeelte ligt onder hoge bomen dus er is nauwelijks zon, wat bij deze temperaturen nogal jammer was. De wind ging wel liggen en we hebben nog heerlijk tot 21u30 buiten gegeten en gezeten.

 

Dinsdag 25 augustus 2020.  Het is aardig weer dus zo snel mogelijk op de fiets de 100-kastelen-route bekijken. Start in Olfen bij de tourist info waar we nog meer fietsinfo hebben gehaald dan we op onze camping al hadden verzameld. 

Weinig spectaculairs in Olfen dus snel door naar Lüdinghausen. Een mooie en hele rustige route door licht glooiend land met veel mais en veel water(tjes): de Stever, het Dortmund-Emskanaal en heel veel beken die oa het riviertje de Stever van water voorzien. 

Het laatste stuk van de zgn 100-Kastelen-fietsroute leidt ons langs de Stever 

tot in Lüdinghausen, waar 3 kastelen zijn, zgn Wasserschlösser die alle drie in het water zijn gebouwd. Schloss Lüdinghausen is niet te bezichtigen: er zijn al sinds 1869 onderwijsinstellingen in gevestigd. Het oude deel is wel mooi maar er is een lelijk stuk aangebouwd: jammer. Schloss Kakesbeck is volgens de dame bij de VVV totaal niet spectaculair dus dat slaan we maar over, mede ivm de plensbuien die ons in de loop van de middag overvielen.  

Dus naar Burg Vischering: entree eur 7,50 dus dat belooft wat..... 

Het valt enigszins tegen: weinig bijzonders qua inrichting en de keldergewelven zijn erg gemoderniseerd. De burcht is in 1945 grotendeels gesneuveld en weer opgebouwd: buiten mooi maar binnen te strak. In 1270 komt het kasteel al voor in de 'verhalen' over gevechten met kasteel Wolfsberg. In 1521 wordt Vischering door een brand zwaar verwoest, Heidenreich (leuke voornaam) von Droste zu Vischering zet vaart achter de wederopbouw. 

Hij liet dit prachtige, met veel houtsnijwerk versierde hemelbed na van hem en zijn vrouw .... met de exotische naam ???   vergessen ... 

 

familieportretjes ?? op het plafond die toekijken ….

en heel gedetailleerd bewerkte houten achterkant en hemel van het bed

leuke Hollandse Delftsblauwe tegeltjes

Mbt het niet spectaculaire kasteel nr 3: Kakesbeck is hier wel een spectaculair relikwie te zien: de ijzeren halsband van de bejaarde kasteelheer. Hij moest een straf uitvoeren en om hem daaraan te herinneren, kreeg hij deze ijzeren halsband om die met geen mogelijkheid open te krijgen was. Naar verluidt, is hij er uiteindelijk wel uit bevrijd.  

het lijkt een dik en loodzwaar ding

Na een uurtje zijn we uitgekeken en genieten van koffie met taart op het terras van het Burgcafé: we leveren strijd met tig wespen; het is hier werkelijk een plaag. 

Op de camping waren er ook heel veel: in een bos dus zonder fruitbomen of bloemen....  ??

Dan word ik gebeld door de campingbaas die voor morgen een flinke storm aankondigt en ons verzoekt om vandaag nog de camper te verzetten naar de Liegewiese/ligweide bij het meertje dat ze hier Ternscher See noemen. 

We aanvaarden de terugtocht en worden overvallen door die bovengenoemde plensbuien, dus weinig te bekijken, waardoor we mooi op tijd op de camping zijn en verkassen. Later volgen ons nog velen, maar wij hadden een prima plek gevonden.  Werd het toch nog knus

Men had speciaal voor deze gelegenheid voor een stroomunit gezorgd: keurig: deutsche gründlichkeit!

Amersfoort na 10 jaar .... 5 aug 20

woensdag 5 augustus de eerste warme dag van een voorspelde, meerdere dagen durende hittegolf, naar Amersfoort om de stadswandeling die we op 27 november 2010 zijn gestart en die toen ruw werd onderbroken, af te maken. 

Ach: we beginnen gewoon opnieuw.  

En het is veel mooier dan 10 jaar geleden; althans zo komt het bij mij over. 

Een aaneenschakeling van veel mooie oude straatjes, prachtige panden, veel pleinen vol terrassen, mooie doorkijkjes, leuke 'kleine' bijzondere winkeltjes 

Na de koffie met rodevriuuchtencake bij Lazy Louis' jazzcafe op het terras, komen we bij de ruim 98 meter hoge Onze Lieve Vrouwe Toren, ook wel de Lange Jan genoemd.  

Dit is tevens het kadastraal 0-punt van Nederland.

De toren is gebouwd tussen 1450 en 1500, dus middeleeuws. Een gotische (ik houd er niet van) maar wel mooie toren. 

Met 100 klokken waarvan men er 7 kan luiden. 

In de toren, zelfs vlakbij de haan, nesten slechtvalken, wat vrij bijzonder is in een stad. 

De kerk is verdwenen bij een explosie in de 18e eeuw; meestal is het andersom maar hier staat de toren nog.   Die echter gesloten is.....

Mbt deze toren is er een legende die heet " Het mirakel van Amersfoort" : quote van internet: 

In 1444 was Geertje Arends onderweg van Nijkerk naar Amersfoort om daar in te treden in het Sint-Agnietenklooster. Ze had een pijpaarden Mariabeeldje bij zich, maar omdat ze het te lelijk vond voor het klooster, gooide ze het in de buitengracht (tegenwoordig Scheltussingel). 
Het beeldje werd enkele dagen later gevonden door de dienstmeid Margriet Albert Gijsen in de gracht onder het ijs, nabij de nu niet meer bestaande Kamperbuitenpoort.   Het was bijna Kerstmis en zij had driemaal een visioen gehad waarin haar werd verteld naar die plaats te gaan. Een gedenksteen in de oude stadsmuur markeert de plek. Ze plaatste het beeldje bij haar thuis en stak een kaars aan, die driemaal langer brandde dan verwacht. Haar biechtvader bracht het beeldje vervolgens naar de Onze-Lieve-Vrouwekapel. Sindsdien kwamen er pelgrims naar Amersfoort en met de opbrengsten daarvan werd de OLV-kerk gebouwd.. Deze gedenksteen in de oude stadsmuur herinnert ook aan de pelgrims

 

Rondom de stad zijn ooit 2 stadsmuren gebouwd. Langs de laatste, buitenste stadsmuur staan de zgn Muurhuizen; Het is een lange 'weg' die rond loopt, dus er staan huizen van diverse architectuur, prachtige panden die mooi zijn onderhouden en waarbij overal veel groen is.  Ik plaats een serie foto's als illustratie 

               Ook in de winkelstraat mooie panden met idem gevelstenen

   

en vreemde uithang'borden': zoals deze 'Tabaksplant"  …. ??

 

Overal in en bij de oude stadsmuren  poortjes en poorten en torens 

   

Het grote en mooie Hofje Stichting Armen de Poth

We wandelen langs en over de stadswallen: erg mooi, ik voel me een beetje in Ferrara

   

We gaan de St. Joriskerk in.  De entree is mooi maar de kerk binnen niet

 

toch willen ze eur 2 entree. Ik wil geen geld geven aan een kerk, maar wil het graf van Jacob van Kampen zien. Dat zou in de kerk moeten zijn, maar is nooit gevonden. Wel staat er een buste en hangt daarboven een groepje engeltjes (denk ik).

 

Het pronkstuk van de kerk is het laatgothische doxaal uit ca 1480. Een gebeeldhouwde stenen constructie. 

Ernaast een wandschildering uit de 15e eeuw die uit een huis in de Krommestraat is gehaald.

   

    

Deze wandschildering, mogelijk onderdeel van een kruiswegstatie, werd gevonden in 1901. Het is een unieke buitenschildering want tot nu toe zijn er nog geen andere figuratieve buitenschilderingen in Nederland bekend.  Deze komt van de buitenkant van de kerk en is naar binnen verplaatst. Buiten is nu een kopie aangebracht.

Dan een vitrine met overblijfselen van de kerk na de beeldenstorm. 

Ook is er een tentoonstelling waarvan ik alleen dit liggende manneke leuk vind.

 

    

Het Buiten voor de kerk vanaf het terras van tapasrestaurant Gaudí, zien we het carillon waaruit een beeldje naar buiten schuift.  Te vinden op You-tube.

We eten een Spaans ?? stokbrood, een flinke jongen, met een krabje roomkaas, wat sla en pepadews zoals ze die hier noemen; de op de kaart genoemde pittenmix kan ik me niet herinneren. 

Ik krijg er geen Spaans gevoel bij, ondanks de temperatuur buiten.

Met rimpelloze buik, beginnen we aan het laatste deel van de route, die voert langs het mooie museum Flehite

 

                                         en 'mijn' bruine kroeg. Dit familielid herken ik niet

 

Wat ik al vaak gezien heb vanuit de intercity en waar ik ooit een uur stil heb gestaan in de trein, terwijl op tv een WK voetbalwedstrijd van NL werd uitgezonden (oei oei al die mannen in de trein werden wild) lang geleden dus, is de geweldige Koppelpoort, de ingang tot de stad, in de 2e stadsmuur, een gecontroleerde ingang via water en land 

 

het prachtige museum Flehite, wat ik een andere keer ga bekijken, evenals het 

 

                  Mondriaanhuis.   Mondriaan werd in 1872 in Amersfoort geboren.

NB: Zijn collega Amando (Herman van Dodeweerd) bracht zijn jeugd door in Amersfoort.

        Ik heb er enkele jaren gewerkt …...

weer een hs leuke dag . 12+KM gelopen … apetrots

neeee  ik heb niet de benewagen achtergelaten op dit overigens heerlijke plekje aan de stadsgracht 

 

en: ik heb nu de foto's wel naast elkaar gekregen. grote verbetering !!!