woensdag 13 sep om 10u00 op de fiets door het nu aardig modderige bos naar de stad en daar een stadswandeling met gids gedaan. Gelukkig hielden we het grotendeels droog of even onder de parapluie.
De gids liet ons zien hoe Luneburg is ontstaan uit 4 'gemeenten' die vanuit een vierhoek naar elkaar toe groeiden waardoor 1 stad ontstond.
Am Sande bleef een beetje 'over' als plek die te smal was om nog bebouwd te worden; dat is nu het hoofdplein van de stad, omzoomd door huizen met mooie gevels uit verschillende tijdperken.
Een van de belangrijkste daarvan is het Schwarze Haus (foto r), in 1548 gebouwd als brouwerij, tegenwoordig de Industrie- und Handelskammer.
Aan zout: het 'witte goud' dat hier sinds 956 wordt gewonnen, dankt Lüneburg zijn opkomst in de middeleeuwen. Centrale figuren waren de eigenaars van de zoutmijnen, die het privilege hadden de raad van de stad te vormen. Na een bloeitijd in de 16de eeuw, toen Lüneburg een van de rijkste steden van Noord-Duitsland was, leidden de ondergang van de Hanze en de concurrentie van andere zoutleveranciers tot een stilstand in de ontwikkeling.
Per jaar ziedden de arbeiders hier 20.000 ton zout en betrokken miljoenen mensen in Europa hun "witte goud' vanuit Lüneburg. Totdat, volgens de gids, de Hollanders goedkoop zout uit Frankrijk gingen verkopen in originele zoutzakken uit Luneburg. Het zout uit Luneburg was heel zuiver maar het Franse Atlantische zout helemaal niet. Daar konden wij als enige 2 NL-ers in de groep het dan mee doen: slimme jongens, zei ik nog .... Maar we waren niiet de enigen: men had ontdekt dat zout winnen uit zeewater veel makkelijker is.
Hoogtepunt is het culturele monument het Lüneburger Raadhuis: het indrukwekkende gebouwencomplex werd in een periode van 500 jaar door 20 generaties gebouwd. Ik vind met name de verzameling daken van alle bouwtijden en -stijlen erg mooi. De prachtige barokke façade domineert het met bomen omzoomde Marktplein.
De vorstenzaal is rijk aan fresco's uit de 15e eeuw; de met goud beklede gerechtszaal stamt uit 1330, en dan zijn er de originele vergaderzalen, waarin ook het huidige stadsbestuur nog vergadert. Dat gaan we morgen bezichtigen.
Toen mochten we een kijkje nemen in De Oude Kraan, een van de weinig nog bestaande originele oude houten kranen, die zelfs treinstellen, die uit Engeland werden aangevoerd, uit de boot konden tillen terwijl ze daar totaal niet op berekend waren
heerlijk geluncht in itaiaans cafe/ristorante Piccanti: flammkuchen Ik heb nog geen goed gesorteerde gebakvitrines kunnen vinden; dus even 'behelpen' ...
We hebben een rondleiding van 3 uur!! gehad in Klooster Lüne door een dametje van ergens in de 80; ze ging maar door... wat een Ausdauer...
Het voormalige benedictijnenklooster is in de jaren 1374-1412 gebouwd op de plaats van een eerder klooster (1172).
De bijgebouwen (veelal met vakwerk) werden later toegevoegd - op dat ene roze gebouw na.
De kruisgang is 16de-eeuws; Zeer fraai zijn ook de gebrandschilderde ramen uit de 14e en 17e eeuw in de kruisgang. Toen de spoorbrug even verderop aan het eind van de oorlog werd opgeblazen, zijn veel glas-in-loodramen uit elkaar geknald; in de kruisgang zijn nog diverse originele ramen, waarvan sommigen duidelijk zijn gerepareerd.
Thans is het klooster in het bezit van een evangelische zustergemeenschap. Er wonen nog 7 vrouwen en binnenkort 9, zoals de gids ons vertelde.
De kerk heeft een houtsnijwerk altaar, een enorm barok orgel, een mooie beschilderde preekstoel
dicht bij het altaar dat geheel uit hout is gesneden
Op de bovenverdieping met uitzicht in de kerk is een in tweeën gedeeld nonnenkoor, waar een bijzondere madonna lantaarn hangt en waar de touwen om de klokken te luiden (dat doen de nonnen nog steeds zelf) keurig opgerold liggen.... tempting
foto 1 (het gidsje) op het afgesloten deel van het balkon, door het deurtje kom je op een open balkon (foto 4) met zicht in de kerk (foto 5). Het doopvont op foto 4 is van Nederlandse makelij !!
Binnen de kruisgang ligt het oude kerkhof, waar nu niet meer wordt begraven. In de grafkelder staan 7 of 8 kostbare kisten met Abdissen. maar daar mochten we niet in; die is met een zwaar luik afgesloten.
In de kapittelzaal staat de Abdissentroon en aan de muur schilderijen van diverse, vaak adellijke abdissen (foto 2). En een heel groot kroningsschilderij van King Georges II van Engeland, geboren als Hertog van Hannover en Braunschweig die hier eens 'zijn' klooster kwam bezoeken.
Opmerkelijke muurschilderingen van rond 1500 bevinden zich in de winter refter (nu verborgen achter een beschilderde houten wand met deurtjes - ik dacht chambres separees - , de enige ruimte die verwarmd kon worden door middel van vloerverwarming via tegels. Er staat een schitterende oude eettafel van 8 meter lengte, een boomstam met onder het blad vakken voor brood.
Vanwege ruimtegebrek is de voormalige keuken verbouwd tot zomerrefter en een nieuwe keuken is aangebouwd. Boven de oude keuken was de ziekenzaal, waardoor die enigszins verwarmd werd .... jammer ...
Op de zolder loop je door donkere houten gangen waaraan de cellen voor de nonnen;
soms hadden zij meer dan 1 ruimte ter beschikking. De 'deftigste' cellen waren helemaal beschilderd en de anderen keken uit op het kerkhof, opdat je niet vergat hoe eindig het leven is.
Een van de gangen heeft een trapezevormig plafond (hierboven foto 4) en wordt derhalve de grafzerkgang genoemd.
Een van de gangen heeft een trapezevormig plafond (hierboven foto 4) en wordt derhalve de grafzerkgang genoemd.
De kruidentuin is beeldschoon en er is een waterloop vanuit een groot reservoir ergens achter het klooster, die ook de meer dan 600 jaar oude bron/fontein in de entreehal van water voorziet.
Klooster Lüne is beroemd om het brei- en borduurwerk (wol op linnen). Het Textielmuseum van het klooster herbergt een aantal waardevolle stukken (borduurwerk, altaarkleden, vasten- of hongerdoeken en tapijten). De oudste zijn van rond het jaar 1250.
Op dit zogenaamde hongerdoek dat tijdens de vasten over het altaar werd gelegd zie je de verslagen Judea stiekem met 1 oog over haar sluier kijken midden op foto 1, en een Adam en Eva zonder navel ... want zij waren niet geboren ....
De borduursters en de weefdames hadden naar verluidt, veel plezier in en tijdens het werk, want er zijn wel meer grapjes gevonden in kleden en tapijten.
De zaal moest een paar meter verlaagd worden om de grote tapijten te herbergen; ze zijn schuin opgehangen om het gewicht beter te verdelen. Het beroemdste tapijt is het Opstandingskleed; goed te zien dat het ook als tapijt is gebruikt aan de versleten franjes. Ook in dit tapijt is een grapje geweven
Naast hele rijen zgn Pelikaankleden, was er bv ook een loper geweven vol pareltjes en edelstenen. Vanwege het overdadig gebruik van parels in die gouden jaren waren de pareloesters bijna uitgestorven. Ook eeuwenoude stukken weefsel zijn bewaard :
terug werden we bijna van de fiets geblazen, de takken vlogen ons om de oren en op de camping lag een dikke tak vlak naast de camper van Antoinette; afgebroken van de boom waar ik onder stond.
Toch maar even mijn camper verzet, hoewel het inmiddels weer rustig werd. het was een prachtige dag .. Irma?? Boos?? Wij hadden in elk geval een enorm leerzame en enerverende dag !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten