na 5 dagen in het ziekenhuis waar zij goed werd verzorgd en waar haar lijden is verlicht op een hele prettige manier, stierf op 22 maart 2018 om 08u00 mijn moeder Jansje van Zanten-Zenderink.
Ze was een geweldige moeder en een super oma !
Gelukkig heeft ze zelf ook een mooi en goed leven gehad
Dit is een van de laatste foto's van haar op de herstel-afdeling van De Posten in Enschede, waar ze op 12 januari, 9 dagen na haar 101e verjaardag, terechtkwam in de crisisopvang omdat ze na een val niet meer zelfstandig kon lopen.
Ze vond het vreselijk, ze wilde niet, maar het was niet anders....
Ze hield de moed er wel in: nog eens lekker naar de kapper, we gingen zo vaak mogelijk eten in het restaurant 'beneden'...
Ze vond het vreselijk om geholpen te moeten worden en niet meer naar huis terug te kunnen ..
Toen verder herstel niet meer mogelijk bleek, hebben we voor haar een mooi zorgappartement gevonden in de Broekheurne; ook weer aan de zuidzijde van Enschede, waar ze absoluut niet wilde wonen... tsjaaa..oude bomen ..... etc
Dagelijks klonk het: waarom moet me dit nu overkomen na zo'n leuke 101e verjaardag met de familie en een zingende burgemeester !
In het nieuwe appartement stonden eindelijk weer al haar eigen spulletjes die ze 2 maanden niet had gezien...
maar het verdriet bleef: niet meer naar 'huis' terug geweest, geholpen worden op het toilet door soms een jochie van rond de 30 ..... achterkleinzoonleeftijd .... dat wil je niet als je 101 jaar zelfstandig hebt gefunctioneerd en nog redelijk bij je verstand bent ...
ik vond het soms schrijnend ....
10 maart trok ze daar in en 17 maart kwam ze ernstig ten val in de badkamer en had een gebroken heup.
Ze telde er de uren af totdat het middernacht was:
Zondagmiddag 18 maart - de geboortedag van haar moeder - zijn we allemaal op bezoek geweest in het ziekenhuis: ze vond het een mooie datum om te sterven, maar uiteindelijk won haar overlevingsdrang het .... wij vonden het wel een mooi afscheidsmoment met de hele familie samen.
daaaag..
In het ziekenhuis ging ze snel achteruit: we besloten in goed overleg met de artsen niet te opereren aangezien revalidatie lang en pijnlijk zou zijn, mocht ze de operatie al overleven.
Ook niet opereren zou een zware weg worden met veel pijn en constant liggen.... wat ze niet wilde en wat ze duidelijk en zeer frequent aangaf aan iedereen ...
Ze at al enige dagen niet, weigerde te drinken... de pijnbestrijding werd opgevoerd ... Ik heb een paar dagen aan haar bed gezeten en ongeveer alles gezegd wat ik zeggen wilde... de laatste dag kwam er geen reactie meer ....
De behandelend arts weigerde haar nog naar huis te vervoeren, mede vanwege miscommunicatie tussen enkele zogenaamde 'huisartsen'...
Ik ben hem er zeer dankbaar voor: dat heen en weer gezeul was vreselijk .... en ze heeft haar laatste dagen in het MST geen pijn meer geleden ....
Maandag 26 maart hebben we haar naar het crematorium gebracht: met de hele familie (11 personen sterk) hebben we haar langs haar geboortegrond, een mooie toeristische route van De Lutte naar Usselo begeleid.
Haar sterke jongste achterkleinzoon stond vooraan om te helpen de kist met de oudste van de familie uit de auto te tillen ...
we hadden rozen en narcissen waar ze dol op was en we hebben allemaal op de kist geschreven en getekend... het was een mooie bijeenkomst: kort maar prachtig ...
Daarna hebben we bij Hotel Bad Boekelo heerlijk zitten borrelen en snacken bij de open haard; daar ging ze vroeger al op zondagmiddag naar het Thé Dansant en ik ging er zomers na school zwemmen in het zoute golfbad; de zee op de heide ...
nu zijn ze allebei passée .... the end of an era
en ben ik de mater familias van mijn eigen familie .... een wees... na 71 jaar geen kind meer
nu zijn ze allebei passée .... the end of an era
en ben ik de mater familias van mijn eigen familie .... een wees... na 71 jaar geen kind meer
veel plezier met Grë en Dinie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten