Giglio, Costa Concordia en grazie ad ALESSIO !!

Woensdag 14 mei 2014, weer met de shuttle bus naar Porto Santo Stefano gebracht. De receptie keek wel wat moeilijk gisteren dat ik alweer kwam vragen, maar zodra ik de naam Alessio in de strijd gooi, gaan alle deuren open en hoor ik hem “si” roepen vanuit het kantoor. Hij heeft hier wat in de melk te brokkelen hoewel hij nog erg jong is.  De juiste persoon dus om te vragen, en hij spreekt alleen Italiaans....  voor de bakker dus ....

Met de boot van 11u00 naar het eiland Giglio, wat een uur kost. Door de azuurblauwe zee langs de prachtige kust van de Monte Argentario met z'n mooie huizen, kleine kasteeltjes zelfs....

Lekker op het bovenste dek (je weet maar nooit daar) met de neus in de zon en de wind, zout sproeiwater opsnuivend, goed voor de luchtwegen.    














En dan zie je daar de Costa Concordia liggen!! 

bijna op de wal en met een enorme deuk in de rechter zijkant ….  

Een vreselijk gezicht als je je voorstelt wat er gebeurd is, en je kunt aan niets anders denken als je die nog half onder water gezonken, enorme boot ziet liggen in dat kleine haventje Porto Giglio, met de lieflijk gekleurde huisjes: monstrueus….      Iedereen op de boot staat stil te kijken en te fotograferen, je voelt je een ramptoerist.  

We lopen eerst even naar boven naar de kerk die er noch van buiten, noch van binnen mooi uitziet. Dan even naar de tourist info voor de bustijden naar het eeuwenoude ommuurde dorp Giglio Castello, helemaal boven op de berg, 
 en dan aan de koffie op een terras aan de haven met uitzicht op de Costa Concordia, waar je niet omheen kunt kijken.

We nemen de bus van 13u00 naar Castello, en mooie rit met uitzicht op de vuurtoren en op Giglio Campese, een prachtige baai met mooie stranden. Castello is een beeldschoon en heel goed onderhouden dorp met overal trappen, overdekte straatjes, smalle steegjes en een magnifiek uitzicht over het westelijke deel van het eiland. Geen verkeer, bijna geen mensen… ik kan alle 100 foto’s wel posten, zooo mooi !!

 

 

 

Om 4 uur zijn we weer beneden in de haven en wandelen nog wat rond door het knusse dorp. Alle restaurants zijn nu gesloten en we hebben trek, dwz Marjolijn: het is haar al in haar heup geschoten van de honger. Het doet ons meteen weer aan Nol z'n bil denken.  Gelukkig vinden we GINO en hij wil wel een salade met scampi en gerookte zalm voor ons maken. Fles droge witte wijn erbij: eerst komt hij aan met een wijn uit Umbria maar die weiger ik: we willen natuurlijk wijn uit Toscane, en hij is heerlijk fris en fruitig. De salade wordt vergezeld door warme, gekruide piadine (platte soort pizzabodem broden) en er is lekkere olijfolie en gelukkig aceto balsamico, mijn favoriet.  Ze weten hier ook van weinig iets goddelijks te maken. We smullen en genieten zichtbaar want Gino brengt ons nog een warme piadine; jammie jammie ……  Er zijn bijna geen toeristen op het eiland en hij is blij met ons enthousiasme… zo blij dat hij graag met ons op de foto wil; wat zijn die Italianen toch gezellige mensen: ze weten te leven: la dolce vita.

De terugreis met de boot duurt iets langer dan een uur en we deinen aardig op en neer over de door de wind opgestuwde golven. Gelukkig zit ik buiten aan dek….  Het busje staat ons al op te wachten, dit keer rijdt Alessandro, ook een leuke vent. Om 09u00 weer naar het grote plein om Florieke en Nico te steunen nu er nog maar zo weinig mensen op de camping zijn. Ze spelen een muziekquiz; 4 rondes met vragen over resp. tv series, films, cartoons en muziek … er komen gelukkig steeds meer mensen uit de bosjes…. Het wordt nog gezellig en na de kwis wordt er gedanst met Nico en Fabian.  Het was weer een mega geweldige dag ……

en dit is bello Alessio, il direttore del campeggio !

Abbiamo avuto un tempo meraviglioso e indimenticabile ad Orbetello Camping Village; Alessio ci ha (fatto) portato con il piccolo bus due volte a Porto Santo Stefano e ci ha accompagnato al Giardino dei Tarocchi vicino a Capalbio. grazie tantissimo Alessio !!!