17 juli 2019 Friese kliffen, Stavoren en Hindeloopen

Woensdag 17 juli : op naar de Friese kliffen !  heel benieuwd...…
Het Mirnser klif al snel bereikt: er is een strand en een nog gesloten restaurant.... dat is t

Kei 3... Keigaaf

Ook is hier de zgn Gaasterland stenenroute, zwerfkeien die zijn achtergebleven na een ijstijd. 

Je ziet ze overal liggen

Zo ook bij de Reaklif, rea=rood

De basis van het Roode Klif werd gevormd in het Pleistoceen toen het oprukkende gletsjerijs materiaal uit Scandinavië afzette in dit Friese gebied. In latere tijden ontstonden door de golfafslag van de Zuiderzee steile wanden, de kliffen. Behalve het Roode Klif zijn ook het Mirnser Klif en het Oudemirdumer Klif in Gaasterland op deze wijze gevormd. 
De oorspronkelijke keileemwand van het Roode Klif is op het eind van de 19e-eeuw vergraven.^[1] Wat rest is een glooiende helling van circa 10 meter hoogte. Boven op het Roode Klif staat een in 1951 gemaakt monument ter herinnering aan de slag bij Warns in 1345.^[2] Op de steen staat de tekst leaver dea as slaef, liever dood dan slaaf. 



We fietsen door naar Stavoren, vast ook een gezellig vissersdorp.... nee dus... niets leuks t e vinden op 1 terrasje na bij de haven waar we enige tijd tevergeefs zoeken naar het zgn Vrouwtje van Stavoren.  Maar met wat hulp zien we haar ineens staan turen, met haar bijzondere (vreemde) puntmuts op....  ze was dan ook geen eenvoudige vissersvrouw die staat te turen over het water of manlief al thuiskomt ......

 

wikipedia zegt:

Een van de versies van de sage vertelt van een rijke koopmansweduwe in Stavoren die woonde in een huis met gouden vloeren en zilveren muren. Ze bezat meer schepen dan alle kooplieden van de stad tezamen en werd met de dag rijker.

Ondanks haar enorme rijkdom was ze niet tevreden, ze wilde het kostbaarste bezit dat er te vinden was en stuurde een schipper eropuit om dat te halen. Deze kwam na lang zoeken thuis met een lading graan uit Danzig, dat hem waardevoller dan goud leek. Het vrouwtje zag het niet als het waardevolste dat er bestond. Woedend vroeg ze: "Aan welke zijde heb je het graan ontvangen?", "Aan stuurboordzijde.", "Gooi het dan aan bakboordzijde in zee!" Een voorbijganger die dat hoorde zei haar dat niet te doen; zou ze ooit zelf in de bedelstand vervallen, dan zou haar het graan wel goud toeschijnen. Hierop haalde zij de gouden ring van haar vinger en gooide hem met een grote boog in zee. Ze voegde hieraan toe, "Net zomin dat ik deze gouden ring ooit nog terug zal zien, zal ik in de bedelstand vervallen." Op een dag kwam een van haar dienaren naar haar toe met een gevangen vis, met in de maag van die vis haar eigen gouden ring. Vanaf dat moment keerde haar lot. Ten slotte eindigde zij in grote armoede.

Nou dat is in het hele dorp nog te zien, kraak nog smaak …..

Koffie met taart op het terras aan de have smaken ons wel hoor, en zo ook de musjes 

 

Op naar Hindeloopen; wel een heel leuk dorp, het dorp van Peter Tazelaar

Peter Tazelaar was een Nederlands verzetsstrijder die eerst als Engelandvaarder uit Nederland vertrok en later als spion terugkeerde naar Nederland. Hoewel zijn missie grotendeels mislukte, ontving hij toch de Militaire Willemsorde in 1944. Na de oorlog fungeerde Tazelaar enige tijd als adjudant van koningin Wilhelmina, samen met zijn vriend Erik Hazelhoff Roelfzema. Zijn handelen gedurende de Tweede Wereldoorlog was, onder andere, aanleiding voor schrijver Ian Fleming, het personage James Bond te creëren

En zo leer je op je oude dag dagelijks nog nieuwe dingen/feiten

 In de kerk horen we nog net de laatste maten van een privé 'orgel'deuntje

        sommigen hebben hier een eigen loge

een impressie van Hindeloopen:

 

we lopen een rondje door het drukbezochte stadje - wat niet echt te zien is op de foto's - en peddelen dan rustig weer naar de camping waar ik weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld krijg en ingemaakt wordt met Skipbo… heel erg leuk