5, 6, 7, 8 en 9 mei 2014

Maandag 5 mei 2014 afscheid van Marian & Nol, super reisgenoten, enthousiast, lief, zorgzaam, gastvrij, gul, geïnteresseerd in alles en iedereen – fijn dat ze zo dichtbij wonen. Ik denk dagelijks aan ze als ik uit m’n mooie wijnglas drink! Bedankt M&N!!   

Rond half 12 rijden Ria, Chris en ik naar Campiglia Marittima; weer een eeuwenoud dorpje boven op een rots,  met een redelijk bezienswaardige kerk, met oude kapel; en prachtige deels overdekte straatjes die trapsgewijs omhoog/-laag liepen.
Boven het dorp was nog de Rocca, de ruïne van een fort, met resten van o.a. de muren, de toren, een enorme cisterne en een aquaduct.

In de verte zag je de Rocca San Silvestro, waarop ooit een mijnwerkersstad van de Etrusken was gevestigd.
In de Bar Orsini hoorden we dat die Rocca nog gesloten was door de week, dus verder naar de havenstad San Vincenzo. Een mooi stadje met deftige winkels die ook allemaal gesloten waren. Een jachthaven met dure boten en een grote pier - met een groen standbeeld van een meisje - waar we helaas niet konden komen.  

Als troost trakteerde Chris op ijs en ik heb voor t eerst van m’n leven pijnpitten-ijs gegeten; lekker en vol pitten.

Vervolgens door naar camping Belmare in Marina di Castagneto; een grote camping in een pijnbomenbos waar men de plaatsen om de bomen heen heeft gesitueerd; erg mooi, maar lastig om een plek te vinden waar 4 campers bij elkaar kunnen staan.

Hier wachten we op Marjolijn die waarschijnlijk donderdag arriveert.  We vinden een leuke en nog tamelijk zonnige plek, naast een opgang naar het heerlijke strand met idem zee; waar we om 20u15 genieten van een prachtige zonsondergang. We horen bij de camper alleen de zee en de vogels….. 

Dinsdag 6 mei 2014, we gaan Romaatje spelen; alle bedden naar buiten, grote wassen aan de lange lijnen (met koud water gewassen).

Ik moest mn bed wel een keer verschonen want ik pakte een mug op die totaal uit elkaar spatte en toen lag er een plas bloed in mn bed, geen blauw bloed, dus niet van mij. Ria hing de hangmat tussen de bomen en ik heb een beetje rondgescheurd op mn scootertje; jaaahaa Jan, hij doet t nog; starten en lopen ! en dat na ruim 4 weken achterop.
Toen mochten we naar t strand, maar Chris wilde naar het dorp en kwam pas na een uur aanschuiven. Ria en ik zijn eerst de koude zee ingegaan

en ik heb me laten opdrogen door een uur langs t strand naar t zuiden te wandelen vv, om de bebouwing daar te bekijken. Halverwege ook nog even gezwommen en toen opgedroogd in de zon. Na de lunch bij de camper zijn we naar het dorp gewandeld; wel aardig, ooit behoorlijk chique geweest, lijkt me, met grote huizen en tuinen en leuke winkeltjes die allemaal dicht zijn. Overal is men druk bezig de boel seizoensklaar te maken; ook op het strand bij de bagni worden de palen voor de parasols langs kaars(?)recht gespannen draadjes in de grond geboord. Het lijkt alsof ze mooi weer verwachten. Van een van de 2 terrasjes die al open waren, hebben we deze colalightbreak aanschouwd.  Toen werd het ineens bewolkt en dus een stuk frisser en zijn we naar de camping teruggewandeld waar Ria de felle straatlantaarn voor haar camper heeft afgeplakt met eendenband

en ik nu probeer deze dagen ‘vol te schrijven’.  Helaas geen internet…… Tegen de zonsondergang kwam de zon toch nog even tevoorschijn maar ging snel en goudkleurig ten onder; geen goed teken……

Woensdag 7 mei, de 6^e week gaat in, en ja hoor, het was bewolkt, frisser en er stond aardig wat zuiden wind. We hadden zin in een dagje bewegen dus op de fietsen naar t noorden. Na een KM of 10 ging een weg van 5KM met aan beiden zijden cipressen licht omhoog naar Bolgheri,

een pittoresk dorpje met enige wijnproefwinkels en een dorps-pincertje, die door zijn bazin nogal afgesnauwd werd, maar vrolijk door het hele dorp trippelde en vriendjes was met iedereen. Er waren veel fietstoeristen van zekere leeftijd die hem allemaal wel even wilden aaien.  Toen langs een prachtige weg door de wijnvelden en langs vele mooie wijnboerderijen naar Bibbona, ook een leuk dorp, met veel gedeeltelijk overdekte straatjes.
Boven bij een bella vista op een prachtig ‘blokkendoos’dorp tegen een berg aangebouwd, waar een Duitser bomen stond te tekenen, op een bankje een boterhammetje gegeten, ja we zijn tenslotte Nederlanders. De weg vervolgd naar Cecina, een iets grotere stad die er wel mooi uit zag, maar waar alles gesloten was. De lucht werd nogal donker en de wind wakkerde flink aan dus niet meer richting de zee, maar richting onze camping. Gelukkig hadden we de wind nu eens tegen…. Pfff…. Ergens langs de weg lag een flinke slang opgerold, onbeschadigd ook, maar hij leek dood.  We zijn niet gestopt om ons te laten bijten. Op de camping was alles knalgeel van het stuifmeel van de pijnbomen en het woei flink.  En toch trok de lucht weer open: de zonsondergang was machtig ! Een grote oranje bol aan een wolkenloze lucht die gedecideerd de zee in zonk! Allemachtig prachtig …..

Donderdag 8 mei 2014 – vandaag komt Marjolijn dus we lummelen een beetje op ons mooie plekje rond de campers, wasje hier, afwasje daar, mooi weer dus lekker naar t strand. ’s Middags naar de Conad supermercato om boodschappen te doen. Ik op de scooter, dat gaat niet echt flitsend; ik denk dat ik te snel teveel gas geef maar ik kom in etappes gelukkig de hoge brug over de grote weg over. Jan de buurman emailt later dat dat zou kunnen, maar dat t ook aan m’n dikke k….  (dat woord mag ik van mn moeder niet zeggen of schrijven) kan liggen. De Conad is enorm en heeft alles wat we willen, dus tevreden camperwaarts.  Marjolijn komt om 17u40 aantuffen, voorafgegaan door de leuke camping opa die gek is op Nederlandse vrouwen, en terecht natuurlijk. De rust is voorbij, er wordt weer enorm gekletst tot in de late uurtjes, maar niet zonder dat we weer op het strand van de zonsondergang hebben genoten.

Vrijdag 9 mei 2014: Natuurlijk nog steeds rustdag en veel gespreksstof dus lange koffie, schoonmaaksessie Lijn en korte lunch bij de camper. Plannen maken voor de komende week want zondag gaan we verder zuidwaarts; eerst naar Orbetello langs de verbindingsweg aan de lagune van dat schiereiland, waar je ook Porto Ercole vindt. De gelukkige Olifant van v/h Bernhard ligt daar ook ergens verscholen, die zullen we zeker niet zien, maar het is er prachtig. Ook bestuderen we allemaal al de boeken over Rome, waar ik niet uitgekeken raak. Ria en Chris gaan jeu-de-boulen en ik ga een flink stuk zwemmen en wandel terug over het strand. Weer een heerlijke dag, afgesloten met koolhydraatvrije zuurkool van Lijn; jammie jammie wat eten we weer heerlijk, en dat al bijna 6 weken. Qualcuno molto speciale mi chiama en ik facetime een poos met mijn Marjolijn. We zitten lekker lang buiten onder de sterren, waarvan er 1 van goud lijkt.