23 mei 14 langs de Amalfi kust/Amalfi en Positano

Vrijdag 23 mei 2014 weer met de nu bomvolle, maar mooiere trein naar Sorrento. Ik kan beter in zo’n oude rammelende  barrel reizen want in deze, iets meer zwevende trein werd ik een beetje misselijk, misschien ook omdat we moesten staan.  Bij de bus naar Amalfi stond – zoals altijd - een lange rij mensen, maar wij gingen met de sightseeing touring car (eur 8 enkele reis)

met airco, goede stoelen en een oortje met uitleg en mooie, fado-achtige liedsjes over Sorrento en Capri. Sorrento is de stad van de enorme citroenen, overal zie je ze langs de weg staan, ook langs het spoor en in de stad bij de bewoners in de tuin. Ze zijn soms enorm groot en vooral de schillen worden verwerkt tot zeepjes, etherische olie, likeuren, bonbons, gebak, etc etc 

Rustig rijdend langs de schitterende costiera Amalfitana, de azuurblauwe zee, enorme rotspartijen, oude Saracenen-torens,

kleine dorpjes met hier en daar erg mooie huizen en hotels, diepe kloven, heerlijk geurende begroeiing, de macchia, en vooral smalle bochtige wegen naar Amalfi. Er wordt heel wat gemanoeuvreerd voordat we verder kunnen

Twee Nederlandse dames stonden doodsangsten uit en gingen in Positano al bleekjes van boord.  Ik heb deze weg nog niet eerder zó rustig meegemaakt; 3 jaar geleden deed ik úren (6 uur over 50KM) over deze route maar nu konden we bijna overal gewoon doorrijden.  In Amalfi was het niet zonnig, in de bergen hingen de wolken laag, dus goed wandelweer. Amalfi is (natuurlijk) ook tegen de berg aan gebouwd en het toeristische deel is vrij klein.  Mijn reisgenoten wilden niet de schitterende kathedraal annex museum bekijken en ik had em gelukkig al gezien,

dus we zaten al snel weer in de bus naar Positano. De bus gaat niet verder naar bv Ravello waar je 2 oude villa’s in de bergen kunt bezoeken, de villa Rufolo waar mijn profielfoto van facebook is genomen, en de villa Cimbrone die ik nog niet heb gezien. Ik wil dus nog een keer terugkomen.  De terugreis kost eur 4. Positano is heel oud en het is ongelooflijk hoe alle huizen tegen de rotsen aan zijn gebouwd.

 

Je loopt door smalle steegjes met veel trapjes naar beneden naar het donkerezand-strand. De huisjes zijn vooral wit, maar ook in pasteltinten en het wemelt er van de kledingwinkeltjes in de smalle, soms met bougainville overdekte steegjes.

 Marjolijn met d'r nieuwste hoed

De kledingindustrie in Positano is beroemd in Italië en we hebben veel leuke dingen gezien… niets gekocht ….   Een heerlijke delicia di limone, taartje met citroencreme geproefd; een echte delicia.

en op een terras aan zee een heerlijke aperol spritz gedronken; op hetzelfde terras als 3 jaar geleden met dezelfde ober die me toen mee uit eten vroeg. Hij vond dat ik pech had gehad dat ik toen niet met hem mee ben gegaan. Tsjaaa….. Toen we de bus weer in stapten, wilde de hostess nog eens eur 4 van ons hebben maar daar trappen wij als Hollanders natuurlijk niet in. Inmiddels regende het dus fijn dat we nog een poos in de bus konden zitten, die ons weer bij de trein afzette die klaar stond om ons naar de camping te brengen. Daar was het droog en warm zodat we nog heel lang buiten konden zitten met een hap en een snap.