Fronleichnam/Sacramentsdag maar niet hier in Niedersachsen. Wel in NordRheinwestfalen, dus die zijn nu 'allemaal' hier voor een lang weekend.
Dat echter met regen begint: rond een uur of 10 wordt het droog en kunnen we buiten koffiedrinken en de dagtocht bespreken.
We gaan via Glandrup, waar een bezienswaardige windmolen moet zijn, naar Bad Laer en vervolgens naar Bad Rothenfelde met 2 Gradierwerke/salines.
Het is weer een mooie, knalgroene en na de regen sterk geurende route. Vooral de stapels gehakte dennenbomen ruiken sterk. Er is echter verder weinig bezienswaardigs.
In Glandrup zie ik alleen een alleenstaande stalen windmolen maar dat zal em toch niet zijn...?
We fietsen het dorp in en vinden een romeinse cisterne. We dalen een smoezelig trapje af,
maar de schuifdeur, die door een druk op een knop na enkele seconden open zou moeten gaan, blijft hermetisch gesloten. Ook is er geen windmolen te zien; nog even tevergeefs gezocht op internet. Dus verder naar Bad Laer.
Onderweg passeren we een mooi, ietwat verscholen 'meer'... Het is een mooie omgeving hier in het Teutoburgerland.
In Bad Laer is ook weinig te zien en te doen; we gaan op een bankje in het kurpark?je zitten en eten een duitse boterham. Er staat een pomp waarmee men volgens de info de zgn sole, een mineraalhoudend zout water dat hier vlak onder de oppervlakte zit, op kan pompen. Een jonge dame komt eraan en pompt, maar er komt niets. Ook hier last van droogte ....
Ik lees op internet dat Thie in de middeleeuwen en misschien al in Germaanse tijden ommuurde en verhoogde grasvelden waren waar bv recht werd gesproken, boeren bij elkaar kwamen, feesten werden gehouden etc.
Er lijkt verder helemaal niets te doen en te zien hier. We fietsen nog naar de kerk, met de vroeg-romaanse weertoren met trapgevel met gemeentewapen, door de bewoners "use griese Toarn" genoemd. . De kerk er achter was een romaanse zaalkerk, maar is later vervangen door een nieuwgothische, jammer dan.
de ramen zijn er mooi. er ligt een bloementapijt van rozenbladeren voor het schip.
We zijn hier snel uitgekeken en fietsen door - - langs een rood vakwerkhuis
Zout water (uit bronnen/zoutgehalte 5%) wordt vanaf 1724 opgepompt voor zoutwinning. In de sleedoorn-takken blijven ijzer, gips en kalk achter (zie de verschillende kleuren op de takken) en geeft een zoutoplossing van 25%. Toen het witte goud genoemd.
Tegenwoordig noemt men het oa een kuuroord omdat de vrijkomende waterdamp goed zou zijn voor de longen.In 1824 werd het nieuwe gradierwerk in gebruik genomen. Ondergronds is een heel 'metro'syteem aan buizen die het zoute water afvoeren.
Hier maakt men onderscheid tussen gradierwerk en saline: een saline is een (horizontale) zoutpan zoals je veel in Zuid-Europa ziet. Daar doet de zon het 'werk'.
We wandelen eerst langs de oude die lijkt op een heel lang wandtapijt met verschillende kleuren. De boel wordt gestut door dikke palen.
Het nieuwe Gradierwerk is niet veel anders, het is langer, maar heeft (nog?) geen steun nodig.
Sleedoorn (Prunus Soinosa) is familie van de roos dus misschien is er daarom naast het nieuwe gradierwerk een rozentuin? met 6000 soorten rozen.
We wandelen er even in: het stelt niet veel voor en we vinden het te druk.
met uitzicht op het nieuwe gradierwerk.
dan gaan we naar de Kursaal langs de turtle vijver
Ook de Kursaal stelt weinig voor: ik verwachtte bronnen waar je water kunt tappen/drinken, maar in de hal is slechts een winkeltje, daarachter een cafe en verder zijn er behandelruimtes waar je natuurlijk niet mag komen. Een mooi gebouw: althans de buitenkant,
Dan vinden we een route terug naar Bad Iburg, vanwaar we zonder haarspeldbochten weer naar de camping kunnen fietsen.
Onderweg natuurlijk diverse kapellekes langs de weg, maar bij deze lag weer een bloemenkleedje, evenals in de kerk in Bad Laer
In Bad Iburg stond voor het stoplicht een lange rij 'oldtimer' karretjes te ronken
Bijna 'thuis'... accu bijna leeg …
Inmiddels schijnt de zon en is het heerlijk om buiten te eten en na te zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten