Om 11u00 is een rondleiding in het nog altijd door de familie Klencke bewoonde kasteel.
Jürgen von Klencke begon in 1588 met de bouw van dit van oorsprong waterslot en bij aankomst werd de laatste erfprins net door de babysit naar binnen geschoven.
Midden in het middelste deel van het slot is, voorzien van een paard boven de deur, de oude ingang van de stallen. De paarden waren zo kostbaar dat ze onder strenge controle onder hetzelfde dak woonden als de Von Klenckes.
Daarnaast was de keuken en er was een - ook erg mooi bewerkte - ingang voor pelgrims en armen die dagelijks een gratis maaltijd konden komen eten.
De vrouw van Jürgen, Anna von Holle was een schatrijk enig kind. Ze was al op 6 jarige leeftijd wees en werd opgevoed door een oom die bisschop was. Ze was hoog opgeleid en sprak diverse talen, maar was ook heel sociaal betrokken. Ze kreeg 'slechts' 16 kinderen waarvan er 14 de eerste levensjaren ieg overleefden, mede omdat Anna heel precies was op hygiëne en goede voeding. Manlief was iets ouder en stierf danook al toen de kids nog jong waren.
Ze waren volgers van Luther en toen een katholieke legerleider - t.w. Tilly - in de regio aan het veroveren sloeg, ging Anna te paard dwars door de vijandelijke linies met een kist met 30.000 ???uhh marken?? om met hem een pact te sluiten om haar kasteel en al zijn bewoners - waaronder ook de dorpelingen die bij het goed hoorden en alle personeelsleden - te sparen. Hij sprak met ontzag: als een vrouw van mijn kaliber dat vraagt, dan wil ik dat wel beloven; en hij heeft zich aan zijn belofte gehouden, waardoor het kasteel nog steeds in perfecte en vrij originele staat verkeert. Kostte wat, heb je nu ook nog wat .....
Anna bracht oude en kostbare renaissance-meubels mee in het huwelijk, waarvan er nog enkele in het kasteel staan. Bv haar hemelbed met bijpassende uitzetkast, met langs de randen van beide meubelstukken de kenmerkende renaissance-'steuntjes'... moeilijk uit te leggen op papier, nee: onmogelijk.
Er mochten geen foto's gemaakt worden en op internet vind ik er ook interieurfoto's.
Er is een nieuwe hemel op het bed gemaakt omdat de grootmoeder van de huidige bewoner er nog altijd in sliep en het met veel moeite heeft afgegeven voor het huidige museum. Die zin slaat nergens op maar t is wel duidelijk..... enfin: boven die nieuwe hemel aan het hoofdeind was een plank waarop men juwelen en geld legde, waarna het duitse gezegde is ontstaan: "Etwas auf die hohe Kante legen"... iets opzij leggen ... Altijd leuk een goede gids die veel weet, anecdotes kan vertellen en allerlei weetjes weet. Ik weet ze nu al niet meer...
Toen zijn we naar beneden door de prachtige (nouhhhh) tuinen naar de watermolen gewandeld. Daar zijn ook nog een houtenspeelgoedmaker en een zeepmaakster (niet gevonden) gevestigd.
Toen de prachtige route naar Höxter vervolgd; jammer dat het een beetje heiig was.
Eerst naar de camping en toen in Höxter de niet noemenswaardige stadswandeling gedaan langs een paar mooie gebouwen.
bv het huis met 60 verschillende geschilderde waaiers :
en het Adam en Eva huis:
Het begon iets te miezeren en met veel moeite vonden we een aardige eetgelegenheid - Azura -
waar we bij een heerlijk glas wijn een lekkere schnitzel hebben gegeten.
Het was al donker toen we naar de camping fietsten over de wiebelende brug waar geen auto's meer overheen mogen. Dat had ik toevallig gelezen op google dus we hadden een brug eerder - in Holzminden - al de oversteek gemaakt. Gelukkig maar, want die bruggen liggen hier mijlenver uit elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten