Eigenlijk wilde ik ook wel naar de oude dorpjes, maar die liggen natuurlijk weer boven op een berg met een steile weg er naartoe....
In Grottammare staan veel mooie villa's van Romeinen die hier al jaar en dag komen baden; er zijn zelfs regelmatige busdiensten naar Rome en vv. De boulevard is dus mooi, zonder lelijke grote hotels; wat er nog bij is gebouwd is ook mooi.
Aan het eind van de rit en de palmenriviera vinden we een kleine bar aan het strand; waar een heerlijk briesje waait en we genieten van lekkere cappucino en een wonderschoon uitzicht op redelijke golven waarop men probeert te surfen.
Het wordt daarna bewolkt en als we op internet kijken, wordt het weer de rest van de week wat minder. We besluiten dus morgen verder te reizen. We sluiten de avond gepast af met een advocaatje met slagroom en ik kan eindelijk weer bloggen, dus zit tot laat in de nacht foto's te uploaden....
Dinsdag 31 mei 16: na 1,5 !! uur slaap vanwege de treinen die iedere 12 minuten dwars door de camping denderen, lekker rustig vertrokken voor een rondje binnenlanden Le Marche. Fantastische routes langs witte wegen, omdat Eva TomTom de groene wegen van mijn Michelin kaart blijkbaar wilde vermijden.
Einddoel was Sarnano, maar vandaar uit hebben we eerst nog de Anello de Monte Sibellini gereden, een rondje door de Monte Sibillini: een enorm wintersportgebied. Er lag nog wat sneeuw, maar helaas werkten de skiliften niet; anders hadden we een tochtje nog hoger kunnen maken. We zaten boven de boomgrens, waar totaal in the middle of nowhere dit eenzame huisje met de resten van een muur en een flink hek, stond.
Wat een wonderschone en afwisselende route !!
De enige camping in de binnenlanden van Le Marche = 4 Stagioni in Sarnano, zou best mooi zijn als alles schoon was gemaakt. Massimo, de (zoon van de pachter) was alleen want zijn vader die alles had moeten doen (kulll) was uit de boom gevallen en lag al 2 weken op de IC in Ancona. Overal onkruid, vies zwembad, voetbalveld en nog allerlei andere sportfaciliteiten; ongewassen afval-containers etc. Ik zei daar wat van en dat ik op internet een blog schrijf over mijn reizen. Of ik journalist was vroeg Massimo: ik zei 'zoiets' en Marian is de fotograaf.
Ik vertelde over de solo-camperclub met ca 500 leden en hij begon meteen op te noemen wat hij allemaal voor ons zou kunnen organiseren, te beginnen met een leuke prijs voor ons verblijf.
Een half uur later werd het sanitair schoongemaakt en kwam er warm water.
Een NL-mevrouw stond met open mond te kijken en zei dat ze al dagen koud hadden gedoucht en niet wilden afwassen in de groen aangeslagen bakken en dat nu ineens alles spierwit was.... Hier moet ik misschien meer mee doen ....
Het restaurant was ook nog niet open maar Massimo wilde ons graag naar een restaurant brengen - eigenlijk overal wel naartoe - en weer halen op afroep.... LOL.
Genieten op onze enorme plek
op een groene, heerlijk geurende, op wat vogels na doodstille camping met uitzicht op de Monte Sibillini, de blauwe bergen.... prachtig
Geen opmerkingen:
Een reactie posten