18 juli - Workum met Jopie Huisman

Donderdag 18 jun 2019

Ik wil graag naar Workum naar het Jopie Huisman museum; het lijkt ver weg op de kaart, maar het valt erg mee. Totaal ca 52KM gefietst vandaag

Koffie/cappu met een lekker warm, niet vet, wel smaakvol saucijzenbroodje op het mooie plein met de statige oude villa's en het Gemeentelijk (?) museum.  

Ergens op een van de villa's moet het beeldje van Petrus hangen/staan; de legende staat op de menukaart op ons terras, maar we hebben het niet gezien.... jammer.... volgende keer …...

Achter het museum is nog net de dikke, stompe en enigszins scheve toren te zien; hij doet me denken aan die in Leeuwarden

 

Dan wandelen we rustig naar het Jopie Huisman museum, wat 2 panden verder op is...…

Siep, de hond, blijft in zn mandje en past op de fietsen

 

De schilderijen zijn eer gedetailleerd en bv breiwerk is minitieus geschilderd.

Hier en daar zie je de originele attributen die hij heeft nageschilderd staan en liggen.

zoals ook de eerste e laatste schoenen van 'iemands' moeder, die uit een oude kast die Jopie wilde kopen, tevoorschijn kwamen.

Overal kun je via de audiotour verhaaltjes horen die Jopie vertelt over de onderwerpen op de schilderijen. Heel erg leuk. 

er is ook een film, maar Siep wacht netjes buiten dus niet te lang treuzelen

 

Er is een aparte ruimte ingericht met schilderijen van zijn geliefde ouders; en van ouders van en geschilderd door collega kunstenaars

We fietsen een rondje door t dorp langs alle kleine oude pandjes; achter dit pandje staat een enorm gebouw dat naar verluidt ooit een schuilkerk was. 

Dan fietsen we langs weer een andere route terug naar de camping. 

Onderweg zie ik dan voor t eerst 'iets' van de processierups.. een soort web waar ze in schijnen te zitten tot ze eruit vallen. Gelukkig nog geen rups gezien …….

Toevallig komen we ook weer langs 'ons' landgoed, de slottuin van v/h Huize Rys.

er is een bijzonder hek gebouwd waar ooit de ingang was. 

We wandelen rond de niervormige vijver met de wilde bloemen er omheen; een heerlijke plek

17 juli 2019 Friese kliffen, Stavoren en Hindeloopen

Woensdag 17 juli : op naar de Friese kliffen !  heel benieuwd...…
Het Mirnser klif al snel bereikt: er is een strand en een nog gesloten restaurant.... dat is t

Kei 3... Keigaaf

Ook is hier de zgn Gaasterland stenenroute, zwerfkeien die zijn achtergebleven na een ijstijd. 

Je ziet ze overal liggen

Zo ook bij de Reaklif, rea=rood

De basis van het Roode Klif werd gevormd in het Pleistoceen toen het oprukkende gletsjerijs materiaal uit Scandinavië afzette in dit Friese gebied. In latere tijden ontstonden door de golfafslag van de Zuiderzee steile wanden, de kliffen. Behalve het Roode Klif zijn ook het Mirnser Klif en het Oudemirdumer Klif in Gaasterland op deze wijze gevormd. 
De oorspronkelijke keileemwand van het Roode Klif is op het eind van de 19e-eeuw vergraven.^[1] Wat rest is een glooiende helling van circa 10 meter hoogte. Boven op het Roode Klif staat een in 1951 gemaakt monument ter herinnering aan de slag bij Warns in 1345.^[2] Op de steen staat de tekst leaver dea as slaef, liever dood dan slaaf. 



We fietsen door naar Stavoren, vast ook een gezellig vissersdorp.... nee dus... niets leuks t e vinden op 1 terrasje na bij de haven waar we enige tijd tevergeefs zoeken naar het zgn Vrouwtje van Stavoren.  Maar met wat hulp zien we haar ineens staan turen, met haar bijzondere (vreemde) puntmuts op....  ze was dan ook geen eenvoudige vissersvrouw die staat te turen over het water of manlief al thuiskomt ......

 

wikipedia zegt:

Een van de versies van de sage vertelt van een rijke koopmansweduwe in Stavoren die woonde in een huis met gouden vloeren en zilveren muren. Ze bezat meer schepen dan alle kooplieden van de stad tezamen en werd met de dag rijker.

Ondanks haar enorme rijkdom was ze niet tevreden, ze wilde het kostbaarste bezit dat er te vinden was en stuurde een schipper eropuit om dat te halen. Deze kwam na lang zoeken thuis met een lading graan uit Danzig, dat hem waardevoller dan goud leek. Het vrouwtje zag het niet als het waardevolste dat er bestond. Woedend vroeg ze: "Aan welke zijde heb je het graan ontvangen?", "Aan stuurboordzijde.", "Gooi het dan aan bakboordzijde in zee!" Een voorbijganger die dat hoorde zei haar dat niet te doen; zou ze ooit zelf in de bedelstand vervallen, dan zou haar het graan wel goud toeschijnen. Hierop haalde zij de gouden ring van haar vinger en gooide hem met een grote boog in zee. Ze voegde hieraan toe, "Net zomin dat ik deze gouden ring ooit nog terug zal zien, zal ik in de bedelstand vervallen." Op een dag kwam een van haar dienaren naar haar toe met een gevangen vis, met in de maag van die vis haar eigen gouden ring. Vanaf dat moment keerde haar lot. Ten slotte eindigde zij in grote armoede.

Nou dat is in het hele dorp nog te zien, kraak nog smaak …..

Koffie met taart op het terras aan de have smaken ons wel hoor, en zo ook de musjes 

 

Op naar Hindeloopen; wel een heel leuk dorp, het dorp van Peter Tazelaar

Peter Tazelaar was een Nederlands verzetsstrijder die eerst als Engelandvaarder uit Nederland vertrok en later als spion terugkeerde naar Nederland. Hoewel zijn missie grotendeels mislukte, ontving hij toch de Militaire Willemsorde in 1944. Na de oorlog fungeerde Tazelaar enige tijd als adjudant van koningin Wilhelmina, samen met zijn vriend Erik Hazelhoff Roelfzema. Zijn handelen gedurende de Tweede Wereldoorlog was, onder andere, aanleiding voor schrijver Ian Fleming, het personage James Bond te creëren

En zo leer je op je oude dag dagelijks nog nieuwe dingen/feiten

 In de kerk horen we nog net de laatste maten van een privé 'orgel'deuntje

        sommigen hebben hier een eigen loge

een impressie van Hindeloopen:

 

we lopen een rondje door het drukbezochte stadje - wat niet echt te zien is op de foto's - en peddelen dan rustig weer naar de camping waar ik weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld krijg en ingemaakt wordt met Skipbo… heel erg leuk

16 juli 2019 - weer op reis met de camper ! naar Oudemirdum.... waar ???

Nadat ik maandag van de oncoloog had gehoord, dat er toch weer tumoren in mijn lever zijn gegroeid (shittedishit) en dat de tumoren in de longen ook zijn gegroeid (shittedishitter), maar dat gezien het feit dat ik me heel goed voel en mijn conditie enorm is verbeterd - zegt mijn bloed - en men me aanraadt om een chemokuur nog even uit te stellen, zodat ik nog leuke dingen kan doen, ben ik

dinsdag 16 juli 2019
vertrokken naar camping de Waps in Oudemirdum in het Friese Gaasterland.
Peter kwam me 'halen' en een uurtje later waren we op de mooie boscamping de Waps.
We zoeken de baas - Patrick - die even verderop schuilgaat achter zijn lange haar en een hele oude trekker waarmee hij had geprobeerd de garagedeur eruit te rijden, wat het oude trekkertje een neusfraktuur had bezorgd. De trekker ging voor dus we zijn ons eerste plekje gaan zoeken, op een zonnige weide met veel open ruimte en 2 trekkershutjes.
Tot vrijdag is er nog voldoende plek, maar dan komt heel Holland t bos in Friesland in ....



           ons 1e plekje                                          ons 2e plekje

Vanaf de camping zit je meteen op een hele mooie route door t bos - en dat in Friesland ! - en dan fiets je door een prachtig vennenlandschap.
De - niet zo Hollands uitziende - koeien lopen hier heerlijk te scharrelen en kunnen zich laven in een van de vennen, zoals hier in natuurgebied de Wyldemerk

 

Landgeit?? Geen landgeit gezien, misschien verdronken ?? of zeegeit geworden ……

En ook geen zeekoe gezien , wel landkoeien

  


























 

En dan is daar nog de trekschuit... het doet me denken aan de jongens van de Kameleon !

We fietsen door lintdorp Balk naar Sloten

Met een beetje (veel) fantasie zie je de 11-stedenrijders binnen komen ….

Op het meest gezellige plekje bij de brug een preofje oranjekoek, stoer en stevig en fries, maar dan wel met zachte slagroom... op een lekker terras, met gewaagde creatieve culinaire creaties, zoals op de kaart geschreven staat. De koffie wordt geserveerd met een smakelijke smulborrel.

Een ovaaltje om de stads"gracht" gewandeld; veel mooie panden en dakgevels.

Toen verder 'onderlangs' door t Gaasterland weer terug naar Oudemirdum.  Een gehucht met een gezellig pleintje met een paar terrassen waar vrijdag as de sterkste man en vrouw wedstrijden zijn.  Op de posters staat sterkste man-verkiezing, terwijl alleen de verkiezing van de sterkste vrouw hier meetelt  voor kwalificatie voor het NK !  Tsjaa …….. 

's Avonds krijg ik een appje van Lida of we al bij de kliffen zijn geweest ??? Kliffen?? in dit platte land ??  Ik google wat en jawel: ze zijn hier vlakbij. Dat is een bezienswaardigheid die voor morgen in de planning komt..

We skipboën (ik kende het ook niet hoor, maar ik vind het erg leuk) tot diep in de nacht na een heerlijk 3-gangen diner … de meesten van jullie kunnen wel raden wie dat heeft bereid

        

peertjes met blauwe kaas, linzenpasta, aardbeien en verse bloempjes op tafel....  hemels...